Deze avond had ik mij voorgenomen om een nieuw recept van 'Mamasgezondetips' uit te testen die er heerlijk én kindvriendelijk uitzag.
Maar zoals altijd was ik tijdens het koken weer met tienduizend dingen tegelijkertijd bezig ...
De vaat leegmaken, de koekenkast barricaderen voor twee hongerige kinderen, mijn mails checken, ...
Bon, met volle moed begon ik eraan en dit recept leek mij wel een fluitje van een cent.
Currysaus maken, vis bakken, groenten stomen, rijst koken, ...
A piece of cake!
Diegene die mij kennen weten dat ik geen geduld heb in de keuken.
En met mijn kooktalenten, is de kans klein om ooit bekroond te worden tot een ware kookprinses.
You should have known hubby ;-)
De saus ZAG er op het eerste zich best wel smakelijk uit, maar man hoe pikant!
Ik vrees dat ik té enthousiast geweest ben met de currypoeder.
(Ik vond dat mijn kleur niet geel genoeg was dus heb ik maar de helt van het flesje erin gestrooid ...)
Dus dacht ik "laat ons de kokosmelk, maar wat aanlengen met room ..."
Wat denk je? Jep niet te vreten, dus gans dat boeltje het toilet in.
Vroeger zou ik mezelf alweer de huid vol gescholden hebben met zinnen als:
En zo kon dit toch wel een tijdje doorgaan.
Herkenbaar??
Maar nu heb ik staan gieren van het lachen. Gewoon lachen met mijn gekluns, mijn ongeduld, ... En dan zeg ik tegen mezelf 'ja meid je kan niet in alles de beste zijn ;-)'
Ik heb geleerd om zo'n situaties vanuit compassie te bekijken.
Mild te zijn voor mezelf.
Dus de volgende keer als iets fout loopt en je betrapt er jezelf op dat je serieus tekeer gaat tegen jezelf, probeer dan eens met compassie, met mildheid naar jezelf te kijken.
Een tip om je hierbij te helpen is de volgende:
'vraag jezelf af hoe je zou reageren tegen een klein meisje die deze fout maakt'
Precies, met compassie!
Give it a try! Je zal merken dat het vervelende gevoel snel verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Liefs,
Delphine
Ps: Als je hierover nog een vraag hebt, aarzel dan niet om mij te contacteren.
Comments